Wet, wild and windy. WELLINGTON!

Zoals verwacht, ben ik niet heel trouw aan mijn waarbenjij.nu. Mijn vorige blog dateert alweer van 7 weken geleden, wat dus betekent dat ik al 2 maanden aan de andere kant van de wereld ben. Nog steeds verveel ik mij hier niet en ik heb nog 6 maanden te gaan waarvan 3 in Wellington, yaaay!

Waar moet ik beginnen? Gelukkig houd ik een dagboek bij (dat dan weer wel), waardoor ik kan spieken.
Eerst maar even het serieuze; mijn stage gaat prima. Research doen is niet helemaal mijn ding, aangezien ik veel te bewegelijk/hyperactief ben om 8u per dag achter een bureau te zitten. Ik ben blij dat het een onderwerp is dat mij interesseert, en door dit onderzoek zie ik pas echt alle ins en outs van Nieuw-Zeeland. NZ verbaast mij echt ontzettend, zowel in positieve maar ook, helaas, in negatieve zin. Als social worker let je op andere zaken dan toeristen of andere stagiaires (met een andere achtergrond) die hier ook in het land verblijven. Deze indrukken zal ik (ooit) in een ander blog vertellen, maar nu eerst; de leuke dingen!

Ja, het is waar. Ik ben uit een vliegtuig gesprongen, vrijwillig. En wat was het bizar! En wat heb ik gegild! Het is zo vreemd, zo fucking (sorry voor de taal) bizar om ècht, maar dan ook ècht te vallen. Natuurlijk ben ik (regelmatig) van de trap, stoeprand of fiets (zowel dronken als nuchter) gevallen, maar om ècht te vallen, en te blijven vallen en te blijven …. Je snapt vast waar ik heen wil. Het gevoel is zo apart. Zo geweldig! Ik heb geskydived boven (lake) Taupo, een ontzettend mooi plaatsje in NZ. Ik was op een roadtrip met mijn huisgenoten, Emily en Ben. Ook zijn we naar Rotorua geweest waar de hete thermals zijn. Op random plaatsen in de grond stijgt lucht op, omdat de grond vulkanisch actief is ofzoiets. Ik snap het niet helemaal maar ik weet wel dat het ontzettend stonk in die stad. Ik wende er snel aan, en na een paar drankjes (uiteraard) rook ik er niks meer van en zijn we gaan dansen. Uiteraard hebben we nog wat andere dingetjes gedaan in Rotorua waaronder soort van gekard (ik heb natuurlijk iedereen verslagen)en zijn we met gondels de berg op gegaan waar we een prachtig uitzicht hadden.
Bijna elke dag als ik na stage terug ‘thuis’ kwam, gingen we direct naar het strand. Ook hebben we veel kampvuurtjes gemaakt in de achtertuin en zijn er vele blikjes Vodka met een smaakje doorheen gegaan. Dit was echt living the goodlife, heel relaxt, maar altijd met dezelfde mensen; mijn huisgenoten. Ik wilde weg uit Upper Hutt. Ik wil een leven. Ik, als eigenwijs persoon, kan natuurlijk de Big City niet weerstaan en 28 februari was het dan toch eindelijk moving day. Op naar Wellington!

Afscheid nemen van mijn huisgenoten was niet heel lastig, ik wist dat mij meer stond te wachten dan Upper Hutt. Zij hadden het er wel wat moeilijk mee, maar mijn dag was helemaal goed. Een leuk weetje over de huizen in NZ; hier kennen ze het woord “isolatie” helaas niet. Ook van dubbele glazen of centrale verwarming hebben ze hier niet gehoord. Dat houdt dus in, dat als het straks kouder wordt, de winter er aankomt en de temperaturen in de nachten echt gaat dalen, ik mijn eerste horror winter ga beleven. Niet omdat het hier onwijs koud wordt, maar puur omdat de huizen hier niet worden verwarmd/warm blijven. Wanneer in NL de zomer er aan komt en dus in NZ de winter, zitten jullie er warmpjes bij en leef ik als een Eskimo. Top!

Binnen een dag was het alsof ik al jaren in Wellington woonde. Ik had al wat andere stagiaires ontmoet, en via mijn vorige huisgenoten heb ik nieuwe vrienden gemaakt die hier ook woonden. Ze zijn hier onwijs makkelijk om mensen uit te nodigen en op alles zeg ik ja!
Met een aantal mensen zijn we naar het New-Town festival gegaan, je kan het meer zien als een grote markt met heel veel muziek podia. Het was erg gezellig en samen met Khyati heb ik dan ook een Flashdance gedaan. Die dag ontmoette ik ook Laura, een Spaanse stagiaire die helemaal op mijn level zit, een goede vriendin is altijd welkom. Tijdens mijn eerste week in Wellington ben ik ook gelijk 4 nachten uit gegaan. Ik was helemaal in mijn element en heb dan ook erg genoten. Mijn eerste onwijs dronken nacht was ook een feit, en ik ben dan ook voor de eerste keer geweigerd bij een bar omdat ik te dronken was (mwa, opzich had die vent gelijk). Maar niks mag de pret drukken en zijn we Turks gaan eten (dit is niet mijn herinnering, maar die van iemand anders). Daarna ben ik in de kamer van een vriendin gecrasht en de volgende ochtend voelde ik me redelijk brak. Ik was ontzettend blij om al m’n spullen veilig terug te vinden, maar wat was t een goede nacht! De volgende dag ben ik op een seal safari gegaan en hebben we een ander deel van Wellington gezien, met zeehonden! Wat zijn het toch prachtige beesten en wat is Nieuw-Zeeland toch mooi. Ook ga loop ik regelmatig Mount Victoria op, als je op deze berg staat heb je een 360 graden uitzicht van heel Wellington. Wauw. Adembenemend. Ik wil hier nooit meer weg.

10 maart was het dan eindelijk zo ver. It was my birthday! Samen met wat vrienden ben ik die dag uit eten geweest, wat errrug gezellig was. Helaas ben ik in mijn birthdayweek ook 2 dagen ziek geweest, en was ik heel blij dat mama elke ochtend/avond met mij skypte. Zo voelde ik mij niet heel alleen, aangezien ik niks anders kon dan KO in bed liggen. Zaterdag was het dan zover, mijn 21 birthday party! Eerst zijn we uit eten gegaan (jup, alweer) en daarna gingen we door naar de kroegen en clubs. Niet iedereen was bij het dinner aanwezig, dus sloten mensen later op de avond bij ons aan. Het was erg gezellig! Een top verjaardag. Ze vierden dat weekend ook St. Patrick’s Day, waardoor ik veel versiersels kreeg van random people. De volgende dag was wel wat zwaarder, en ik had dan ook echt geen behoefte om mijn bed uit te komen. Maarrrr, voor sushi kom ik wel mijn bed uit! Die zondag ben ik weer uit eten geweest, ik kan dit prima volhouden zo. Die maandag erna was de echte feestdag, waardoor ik op maandag de nodige biertjes ook weer genuttigd had.

Maandag tot donderdag heb ik dus mijn stage, nu ik in Wellington woon is mijn leven ineens een stuk drukker geworden. Momenteel ga ik 2/3 keer per week stappen en twee keer in de week gaan we uit eten. Dan heb we ook nog de normale dingen die je doet en de activiteiten die je wilt doen .. Druk, maar ik houd er van! Living the good life. Elke dag trotseer ik hier de wegen met mijn eigen stalen ros. Ja ook in NZ heb ik een fiets! Het is een stuk enger en uitdagender om hier te fietsen (en met een onweerstaanbare sexy helm), maar ik ben (thank god) al gewend aan het verkeer dat rijdt aan de verkeerde kant van de weg. Als het goed is ga ik binnenkort ook hockeyen want stiekem mis ik het wel een klein beetje. Vanavond hoor ik de details.
Uiteraard zijn er nog veel meer dingen gebeurd en gaan er nog veel meer dingen gebeuren. Kleine, grote, grappige en schitterende momenten maak ik hier mee. Het is te veel om te beschrijven, maar gelukkig heb ik mijn dagboek. Vanaf volgende week gaan we de roadtrips plannen. Ik kan niet wachten op meer avonturen!