I've got nothing to do today but smile

It’s official; I’m the worst blogger ever. Ik ben hier nu al bijna zes maanden en ik heb wel geteld twee keer een blog geschreven! Applaus! Ik vind het vervelend dat ik jullie niet heel goed op de hoogte heb gehouden van mijn leven hier in NZ. Het is ontzettend moeilijk om een blog te schrijven over mijn leven hier, ik beschouw het als normaal. Het zou voor mij hetzelfde zijn om elke paar weken een blog over mijn leven te schrijven als ik straks terug in NL ben, voor mijn gevoel niet interessant.

Er is zo veel te vertellen, er is zo veel gebeurt, ik heb zo veel meegemaakt!
Ik hockey nu al weer twee maanden voor WISC, een hockeyclub in Nieuw-Zeeland. Hier speel ik Premier One, wat een hoog niveau is. Het is fijn om hier te hockeyen, iets wat ik ontzettend leuk vond om te doen in NL. Het verschil in hockey is wel heel groot, maar na veel trainingen en een aantal wedstrijden heb ik het helemaal door! Mijn teamgenoten zijn ook heel tof; zo is een van mijn teamgenootjes aanvoerder van het NZ cricket team en hockeyt zij voor de black sticks. Iedereen is erg lief en ik pas er prima tussen.

Ik heb ook een tweede stage in Nieuw-Zeeland (al sinds een paar maanden overigens). Ik begeleid jongeren tussen de 18 en 26 jaar met een geestelijke handicap en autisme. Sommige casussen zijn best pittig, maar ik heb een goede band met de meeste van hen. Naast het een op een en in de groep begeleiden, heb ik ook een aantal projecten opgezet. Zo heb ik een programma gemaakt waardoor niet alleen ik maar ook toekomstige begeleiders de jongeren kunnen begeleiden om een baan te vinden; het programma heet JobJam. Ik ben er erg trots op en ze gaan het ook echt gebruiken!

Mijn research bij de Upper Hutt City Council is officieel klaar en mijn manager is blij met het resultaat. Ik heb er veel geleerd; zowel van Nieuw-Zeeland als over research doen.

Mijn leven lijkt hier erg op het leven dat ik in Nederland had; een stage 4 dagen in de week en lekker hockeyen. Wekelijks een drankje of twee doen, lekker een hapje eten in de stad en af en toe een dansje wagen.
Er zijn heel veel hoogtepunten geweest in mijn periode hier. Zo ben ik met een van mijn beste vriendinnetjes Emma op Roadtrip geweest naar Rotorua. Het was een van de beste weekenden ooit! Rotorua laat zien hoe bijzonder NZ eigenlijk is met al de vulkanische activiteiten in de grond. Ook hebben we samen geraft; van de hoogste commerciele raft waterval! Het was awesome, echt mooi.
Ook heb ik twee weken met Rochelle gereisd door het Noorder Eiland. Zo hebben we Napier, Taupo, Tauranga, Waitomo, Hamilton, Hahei, Whangarei, Paihia en Auckland bezocht. Een van de mooiste momenten was Waitomo; daar hebben we black water rafting gedaan in de grotten van Waitomo. Dat is nog niet eens het bijzonderste; in de grotten leven Glow Worms. De naam zegt het al (eigenlijk niet); in de grot zitten wormen die af en toe moeten poepen. Nu is poep niet zo heel bijzonder, tot je erachter komt dat hun poep glow in the dark is! Ik heb dus een uur in een grot naar glow worm poep gestaard omdat het zo mooi is. Een prachtig fenomeen! Ben je nieuwsgierig? Google het dan eventjes; glow worm Waitomo. Een ander machtig mooi moment was in Hahei, de Coromandal. Hier zijn spier witte stranden met kristal helder water. Hier zaten we in een luxe hostel en hebben we heel veel nieuwe mensen leren kennen. Als dag trip zijn we naar Hot Water Beach gegaan. Dit is een strand waar je een kuil moet graven in het zand, waardoor er een hottub ontstaat. Het water uit de grond is warm/heet, waardoor je dus ook in de winter dit kan doen! Overdag was heel prettig, maar we zijn met een groep ook nog midden in de nacht gegaan en dat was adembenemend. Nadat we onze hottub hadden gegraven en we er uiteindelijk inlagen, werd iedereen stil; iedereen keek omhoog, naar de lucht. Het heelal was prachtig, ik heb nog nooit zo veel sterren gezien en zelfs de Melkweg was zichtbaar.
Een van de hoogte punten in mijn periode is dat ik nieuwe vrienden heb gekregen. Niet zo maar vrienden nee, echte vrienden. Zo zijn Emma en Laura echt mijn beste vriendinnetjes hier. De flauwe gesprekken, sleepovers, feestjes of random afspraakjes had ik niet willen missen.
Ook zijn er dieptepunten. Zo is er een cliënt overleden, waardoor het erg zwaar en moeilijk was op mijn stage. We (de cliënten en begeleiders) hebben elkaar er goed door heen geholpen. Ook moet ik langzaam aan afscheid nemen van vrienden die al terug naar huis moeten voordat ik weg ga. Ook dat is niet fijn, not at all, maar het hoort er bij.

Wat ik niet besefte is dat het ontzettend snel is gegaan. Deze komende week staat namelijk al in het teken van afscheid nemen. Ja, zo snel is het gegaan, ik ben aan het einde van mijn stageperiode.. Het wordt moeilijk, aangezien ik hier echt een leven heb opgebouwd. Ik wist wel dat dit zou gebeuren maar dat ik het zo goed zou doen?! Dat had ik nooit verwacht en maakt het des te moeilijker. Zie ik al deze mensen nog terug? Kom ik ooit nog eens terug in Wellington, de plek die ik 5.5 maand als mijn thuis heb beschouwd? Gaan ze mij vergeten? Gelukkig heb ik de herinneringen en foto’s.

Elk nadeel heeft zijn voordeel. Nu ik langzamerhand afscheid aan het nemen ben, betekend ook dat er een nieuw avontuur begint. 2.5 maand backpacken in mijn eentje! Ik kan niet wachten om daadwerkelijk te reizen en meer mooie plaatsen te ontdekken en meer mensen te ontmoeten. Dit is wat ik altijd wilde.
Ik begin in Nieuw-Zeeland, daar heb ik 3 weken de tijd om het Zuider Eiland te ontdekken. Dat blijkt nog mooier te zijn dan het Noorder Eiland dus kom maar op!
Na Nieuw-Zeeland is het voor mij nog niet voorbij; na NZ wacht Australië op me. Ik ga voor 4.5 week reizen door Australië en ook dat prachtige land stapje bij beetje verkennen.
En ook dan is het nog niet voorbij! Hierna ga ik naar paradijs, en met paradijs bedoel ik PARADIJS. Daarna ga ik voor 2 weken naar FIJI! Ja mensen, ik ga eiland hoppen in Fiji!

En eind augustus is het dan zo ver, ergens eind augustus (pas over maaaaaaanden gelukkig), kom ik weer terug in Nederland. Ook daar heb ik al dingen voor moeten regelen. Zo ben ik met mijn beste vriend op zoek naar een appartement in Breda, heb ik (als het goed is en ik waarschijnlijk mijn (ex)baas lief aan kijk) mijn baantje weer terug bij de Foodmarkt, ga ik hockeyen bij HCP (Prinsenbeek) en ga ik een minor volgen aan Hogeschool van Rotterdam.

Er wachten nog een paar prachtige maanden op me, na deze geweldige maanden in Wellington.

Wil je weten hoe ik mij de afgelopen maanden gevoeld heb? Kijk dan deze videoclip met het nummer (en kijk ‘m af s.v.p!); c’est la vie.
http://www.youtube.com/watch?v=KDPW_g2AhAU
Om dit ook te beschrijven moet ik Acda en de Munnik quoten; ‘ik ben mijzelf niet of nooit geweest’. Ik heb hier veel geleerd over anderen, de wereld en het belangrijkste; over mijzelf. Mijn mindset is veranderend en ik kijk daadwerkelijk anders tegen zaken aan. Al met al was dit een journey die ik niet heb willen missen en ik ben freakin’ blij dat ik deze kans heb gekregen.

Mijn volgende reisblog (als ik iets consequenter ben) zal worden geschreven vanuit Australie!

Heaps of kisses.